Zambia

Zambia

De eerste paar dagen in Zambia verblijven we in de hoofdstad, Lusaka. We rijden de stad wat rond op zoek naar motorolie en een oliefilter. Tijdens deze ritjes belanden we twee keer op één dag op een politiebureau! In tegenstelling met erg veel andere Afrikaanse landen wordt hier wel erg streng op verkeersovertredingen gecontroleerd. De eerste keer maken we een u-bocht bij een verkeerslicht, er staat geen bord dat dit niet is toegestaan. Meteen worden we staande gehouden door een taaie politieagente. Ze neemt het rijbewijs in en we kunnen praten als brugman maar komen er niet onderuit, we moeten mee naar het bureau. We rijden achter een agent aan naar het bureau en tot onze verbazing maakt deze gewoon een u-bocht op een plek waar wel met borden is aangegeven dat dit niet is toegestaan. Voor de zekerheid maken we er een filmpje van. Aangekomen op het bureau eisen we eerst de regelgeving in te zien voor we ook maar een cent betalen, de agent wordt pissig en brengt ons naar zijn chef. Ook hier zeggen we dat we niks betalen voor hij ons de officiële regels kan laten zien, we gaan niet zomaar een stapel geld neerleggen zonder dat we bewijs hebben dat onze actie ook daadwerkelijk een overtreding is. Na een half uur zoeken heeft men ons nog steeds niets kunnen laten zien. We vragen de chef hoe men in hemelsnaam van ons verwacht te weten dat we niet mogen keren bij een verkeerslicht als ze bij de verkeerspolitie de regels niet eens kunnen overleggen. Na een diepe zucht geeft hij ons een waarschuwing en mogen we zonder te betalen door, poeh daar zijn we mooi onderuit gekomen.

Nog geen uur later staan we voorgesorteerd om rechtdoor te gaan (denken we) midden in de stad. Pas op het laatste moment komen we erachter dat deze baan alleen voor rechtsaf is. We geven netjes richting aan en verhuizen alsnog naar de middelste baan, die ook gewoon groen heeft. Direct springt er weer een politieagente op de weg. Ook deze is niet van haar stuk te brengen, we krijgen een boete. Deze keer snappen we het ook wel, we weten zelf ook dat dit eigenlijk niet de bedoeling is. In het politiebureau aan de overkant van de weg spelen we de zielige onwetende toerist, na een kwartiertje met een pruillip uitleggen dat we het nooit meer zullen doen en het echt veel geld is (de boete is ca. 45 Euro) komen we er onderuit! Wel zegt de vrouw met een stalen gezicht dat we administratiekosten moeten betalen (ca. 8 Euro), cash, in het handje. Uiteraard begrijpen we dit! Eigenlijk zijn we fel tegen elke vorm van corruptie, maar voor deze keer maken we graag een uitzondering!

Vanuit Lusaka gaan we op bezoek bij Coop en Jeanette, Nederlandse boeren in Zambia. Ze hebben een prachtig huis met schitterende tuin op het erf van een gigantische boerderij waar ze aardappelen en graag verbouwen. We zijn ze een poos terug tegengekomen in Namibië, waar ze op vakantie waren. Heel toevallig hebben zij dezelfde auto als wij, een Santana PS10, maar dan een pick-up. Waarschijnlijk zijn de Santana’s in Afrika op een hand te tellen dus we moesten hier wel even langs om de auto te gaan bekijken. Het leven is goed in Zambia, we hebben fijne gesprekken en krijgen een erg interessante rondleiding op de boerderij. Met afscheid krijgen we zelfs een flinke zak aardappelen mee, vers van het land!

Vanuit Lusaka gaan we grotten bekijken, in het midden komen we uit bij een kristalhelder meer wat honderden meters diep schijnt te zijn. Het is er heerlijk rustig en we blijven er een tijdje naar de voorbij zwemmende vissen kijken. Over de Great North Road rijden we vervolgens tussen de zware vrachtwagens in naar het noorden. Bijna alle vrachtwagens hier zijn beladen met grote plakken koper, afkomstig van de mijn in het noordwesten van Zambia. We hoorden al dat de Chinezen hier ook weer een flinke vinger in de pap hebben, bijna al het kostbare metaal gaat regelrecht naar China. We rijden naar Kasanka Nationaal Park, een klein parkje dat vooral bekend staat om de miljoenen fruitvleermuizen die elk jaar terugkomen om het vele fruit van de bomen te vreten. Helaas is het nog geen vleermuisseizoen wanneer wij er zijn, wel zijn er duizenden Tseetseevliegen! Irritante beesten die met hun lange snuit in je huid bijten om bij je bloed te komen! Er zitten er meteen twintig in de auto voor we de tijd hebben om de ramen dicht te doen, het doet nog venijnig zeer ook als ze een gaatje in je huid boren. Sommige van deze rotzakken dragen parasieten met zich mee die de slaapziekte kunnen overbrengen. We blijven dan ook niet lang in Kasanka, gelukkig is het maar een klein park en zodra we weer op de doorgaande weg zitten laten de vliegen zich niet meer zien.

We besluiten de binnendoor weg vanuit het noorden te nemen richting South Luangwe Nationaal Park. Over een erg steile route vol scherpe keien zakken we af naar de ingang van het park. We doen er best lang over, de auto krijgt het zwaar te verduren tijdens zulke ritjes dus doen we extra rustig aan. Het eerste stuk door het park rijden we weer met de ramen potdicht want ook hier weer veel vervelende Tseetseevliegen. Na een paar uurtjes zijn ze weg en genieten we van het prachtige park, langs de rivier liggen verschillende lagunes waar we flinke groepen olifanten en antilopes zien. Ook erg veel bijeneters, de fleurige kleine vogels die allerlei capriolen uithalen in de lucht om insecten te vangen.

Zodra we het park uitrijden merken we dat de auto erg naar rechts trekt, we stappen uit om de stuurinrichting te controleren, we checken of er geen speling op de lagers zit en of de stuurstangen nog mooi recht zijn. In eerste instantie vinden we niks vreemds, maar de auto blijft maar naar rechts trekken, het lijkt zelfs erger te worden. We rijden voorzichtig een stukje door naar een camping vlak voor de grens met Malawi, daar komen we al snel achter de oorzaak. Rechtsachter is de bevestiging van de bladvering bezig van het chassis af te scheuren, het is zelfs al dusdanig losgekomen dat de achteras een tikkeltje scheef staat, waardoor de auto dus naar rechts trekt. Klote! Dit is dus wat ruim 15 maanden aan Afrikaanse wegen met je auto doet! In het plaatsje waar we zijn, zijn geen geschikte garages die ons met dit probleem kunnen helpen, we moeten op zoek naar een professionele lasser die de boel weer op zijn plek kan drukken en vastlassen. We besluiten heel erg rustig aan richting Lilongwe te rijden, de hoofdstad van Malawi, ruim 100 kilometer verderop.

Gespannen gaan we de volgende ochtend op pad, we rijden op ons dooie akkertje richting grens. Daar is het superdruk omdat er net een festival is geweest in Malawi en alle Zambianen komen willen weer terug hun land in. Ook aan de kant van Malawi moeten we lang wachten, dit keer omdat we geen tijdelijk importformulier kunnen krijgen voor onze auto omdat het netwerk eruit ligt. Dit komt allemaal niet goed uit, we willen vandaag nog wel in Lilongwe uitkomen. Na een half uurtje is er gelukkig weer internet en kunnen wij door! Op naar Lilongwe, op zoek naar een goede werkplaats.

4 gedachten over “Zambia”

  1. Wederom prachtig verhaal, wat zijn jullie erg hè haha met die agenten maar inderdaad wel n goed punt, wat n verschil met Nederland.
    En pech tot twee keer toe zeg, zijn streng daar.

  2. Wat een belevenis. Ik word als het ware meegezogen in jullie belevenissen. Alsof ik de derde persoon ben in de cabine. Spannend hoe het nu weer met de auto verder moet. Succes. En geniet. Gr “ome” Harry.

Laat een reactie achter op Hennie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *