Malawi
Met een slakkengangetje maken we de eerste kilometers in Malawi. Ook in Malawi zijn ze gek op drempels en laten we die nu net even niet kunnen gebruiken met onze gescheurde veerophanging. Tergend langzaam laten we de auto de drempels op en af rollen. Intussen worden we links en rechts ingehaald door haastige Afrikanen. Bij een politie checkpoint worden we welkom geheten door een breed lachende agent in “het warme hart van Afrika”. Hoe graag we hem ook willen geloven we hebben nu even geen zin in dit gedoe. Hij laat ons stoppen om dit speciaal tegen ons te zeggen. Wij hebben wel andere dingen aan ons hoofd. In Lilongwe, de hoofdstad, waar we uiteindelijk na úren rijden aankomen kunnen we bij een lodge in het midden van de stad kamperen. Er heerst een relaxte sfeer en er zijn veel andere reizigers en expats. Malawi is erg populair om er stage te lopen of ontwikkelingswerk te doen.
De volgende ochtend vinden we een goede garage, gerund door een Zuid-Afrikaan. Het duurt de hele dag om de veerophanging weer op zijn plek te krijgen en de boel degelijk en extra stevig vast te lassen. Gelukkig hebben ze goed gekwalificeerd personeel en professionele apparatuur, we zijn ook blij met het uiteindelijke resultaat. Er werkt zelfs nog een 85-jarige man die in het voormalig Rhodesie (het vroegere Zambia en Zimbabwe) achttien jaar lang met Land Rovers heeft gewerkt, hij is erg precies en heeft er voor gezorgd dat alles perfect gebeurde.
We rijden naar Cape McClear, aan de zuidkant van Lake Malawi. Onderweg merken we dat de mensen wat brutaler worden, er wordt best wat geschooid of geroepen naar ons. Malawi is een land wat al lange tijd (en nu nog steeds) behoorlijk wat ontwikkelingshulp ontvangt en het lijkt er soms een beetje op dat de bevolking wat verwend is geraakt en iets te snel met hun handje op gaat staan.
In Cape McClear vinden we een rustig plekje recht aan het meer. We spenderen er een paar rustige dagen en het is prachtig om de lokale bevolking te aanschouwen terwijl ze met hun dagelijkse bezigheden gaande zijn. Ze gebruiken het meer om zich te wassen, om af te wassen, om in te zwemmen en zelfs om hun behoefte in te doen! En uiteraard zijn er talloze vissers die in de nacht over de complete horizon van het meer met hun verlichte bootjes de nog weinig overgebleven vis binnen te halen.
Een stukje verder ligt Monkey Bay, een klein stadje wat ook aan het meer grenst. We gaan er in eerste instantie heen om wat boodschapjes te doen. We besluiten een kijkje te nemen bij één van de lodges aan het water, al snel zien we daar een Knaloranje Mercedes Unimog met Nederlands kenteken staan. Het blijken Wilbert en Marianne te zijn, die hetzelfde rondje als ons aan het maken zijn door Afrika maar al twee jaar onderweg zijn. Het klikt goed tussen ons, fijn om zulke gelijkgestemde mensen te ontmoeten. Later voegt Joeri zich ook nog bij onze groep, hij is in Malawi om een lodge op te zetten op een stuk grond recht aan het meer en nodigt ons uit er gratis te komen staan. Dit slaan we uiteraard niet af!
Het stukje grond van Joeri is prachtig, we staan op een paar meter van het meer op een heerlijk zandstrand. De nijlpaarden houden ons van een paar honderd meter afstand in de gaten maar we duiken toch regelmatig het warme water in. We blijven een week op de heerlijke plek en komen helemaal tot rust! We zwemmen en ravotten met de lokale kinderen en bakken pizza en brood op het strand. We hebben zelfs nog een traditionele kikkergifceremonie op het strand. Joeri heeft de ceremonie al eens gedaan en wij zijn ook wel geinteresseerd. Er komt een vrouw die met een wierrookstokje kleine brandgaatjes op onze huid maakt waar ze vervolgens wat gif van en Zuid-Amerikaanse kikker in smeert. Meteen worden we helemaal warm van binnen en worden we wat zwart voor de ogen. We hebben voor aanvang ieder anderhalve liter water moeten drinken, dit komt er na vijf minuten weer allemaal uit. Iedereen moet overgeven, dit is onderdeel van de ceremonie. Het kikkergif zorgt dat alle negativiteit op deze manier je lichaam verlaat. Aparte spirituele ervaring! Zo snel als het komt is het gif ook weer uitgewerkt, nu maar afwachten of het heeft geholpen.
Na een tijdje willen we wel weer wat anders en rijden we naar het Zomba plateau. Hier in deze bergen is het heerlijk koel en vochtig, we kopen verse bessen en frambozen langs de weg en maken lange wandelingen door het gebied. Lekker om even af te koelen en bij te komen. Het plateau ligt op een hoogte van 1800 meter met verschillende riviertjes en watervallen. Door het vele water is het er erg veelzijdig aan planten en dieren, voor ons echt even een oase van rust. Wilbert en Marianne met hun Unimog komen ook die kant op en we hebben nog een paar gezellige dagen samen.
Daarna rijden we door naar Majete Nationaal Park in het zuidwesten van Malawi. We rijden door Blantyre, de tweede stad van het land. Hier doen we flink inkopen en halen we ook Bilharzia medicijnen. Omdat we behoorlijk wat in het meer gezwommen hebben waar behoorlijk wat Bilharzia (een wormpje die je huid binnendringt) voorkomt, is het verstandig om deze tabletten te nemen. We moeten 5 grote tabletten allemaal tegelijk innemen, dit zorgt er dan voor dat alle eventuele wormen en parasieten ons lijf uitgewerkt worden. Het zijn behoorlijke grote tabletten we voelen ons echt wel even vreemd en zelfs draaierig nadat we ze in hebben genomen. Gelukkig staan we op een rustige plek wild gekampeerd net voor de ingang van het Nationaal Park en de volgende ochtend voelen we ons weer kiplekker. Mocht er Bilharzia in ons hebben gezeten, dan is het er nu uit.
Majete is een prachtig park, het is niet zo groot en het is er erg rustig. Er grenst een rivier aan het park. In de buurt van (en in) het water zijn de meeste dieren te vinden. De meest prachtige antilopes en vogels zijn hier volop te vinden. We rijden er tot sluitingstijd rond, besluiten weer in de buurt te kamperen en gaan de volgende ochtend vroeg weer terug. Bij de poort vragen we de bewaker of hij ons als Zuid-Afrikanen kan registreren, dit scheelt aanzienlijk in de entreekosten. De vriendelijke man vindt het geen probleem en weer spenderen we de hele dag in het park. We rijden nu door het minder bezochte westelijke deel van het park over een heel weinig gebruikt offroad pad. Het lijkt er op dat we hier officieel niet mogen komen want we moeten een paar keer de auto uit omdat er een boom over het pad is gevallen (omgeduwd door olifanten). Één keer hebben we de hakbijl nodig, de andere keren kunnen we er gelukkig omheen rijden. Toch wel spannend midden is zo’n park met wilde dieren. Bij een waterpoel wachten we geduldig af met onze thermoskan koffie, na een tijdje komen er twee groepen olifanten aangesjokt. Heel mooi om te zien, nog mooier wordt het als er dan ook nog een zeldzame zwarte neushoorn bij komt. Het beest wordt telkens weggejaagd door de olifanten maar laat het er niet bij zitten. Stapje voor stapje komt hij dichterbij tot hij ook wat van het water kan drinken. En dit alles op zo’n 30 meter afstand van onze auto, prachtig! Later rijden we naar een uitkijkpost bij een waterpoel, daar mag je de auto verlaten en via de trap het platform in de bomen betreden. Als we aan komen rijden horen we gebrul van leeuwen! We besluiten om dus snel veilig in de uitkijkhut te gaan zitten om te kijken of ze water komen drinken.
Niels stapt de auto uit, draait zich om staat oog in oog met een leeuwin! Het prachtige dier staat op zo’n 10 meter afstand van de auto en schikt net zo hard als Niels, voor een seconde kijken ze elkaar even in de ogen voordat Niels paniekerig de auto inspringt en de raam dichtdraait! Met een flink verhoogde hartslag bekijken we hoe het dier rustig rond onze auto loopt. Volgende keer toch maar wat beter opletten voor we uitstappen!
Van Majete gaan we naar het oosten van het land, richting de grens met Mozambique. Het plan is om een paar dagen te gaan wandelen op Mount Mulanje, de hoogste berg in Malawi maar uiteraard gaat het weer anders. Vlak voor we bij een camping op de berg zijn horen we een harde “klang” van onder de auto uitkomen. We stappen uit om de boel te inspecteren en zien al snel dat er een veerblad gebroken is rechtsvoor. Klote! Meteen staan er minimaal 25 mensen om ons heen, we besluiten om heel rustig terug naar de hoofdweg te rijden en een goede plek te zoeken waar we de boel goed kunnen bekijken en een tijdje kunnen blijven. We vinden na een tijdje met 20 kilometer per uur over de hoofdweg te hebben gereden Hotel Mulanje View. We mogen er op de binnenplaats kamperen voor een paar euro per nacht, goed geregeld! De vering is gebroken op een onmogelijke plaats om te lassen, dus er zal een nieuw veerblad of een heel nieuw veerpakket op moeten. Na een paar dagen komen gelukkig Mo en Eda ook bij het hotel staan. In hun auto rijden we terug naar Blantyre, naar de tweedehands auto-onderdelen markt. Het is er een enorme bende, overal autowrakken en onderdelen. Gelukkig wel redelijk gesorteerd, wij moeten bij de afdeling bladveren zijn. Al snel zien we een paar geschikte veerpakketten. Nu kan het onderhandelen beginnen, het kost wat moeite en veel geduld maar uiteindelijk krijgen we ze voor 10 procent van de vraagprijs mee! Ze beginnen echt belachelijk hoge prijzen te roepen als ze zien dat je blank bent. Uiteindelijk betalen we 35 euro voor twee sets Land Rover voorvering pakketten. Een koopje vergeleken met Nederland maar hier wordt er nog steeds flinke winst op gemaakt. We maken ze eronder en besluiten samen met Mo en Eda terug te rijden naar Majete Nationaal Park.
We blijven nog twee dagen in het park. Er zijn verschillende uitkijkposten gemaakt vanwaar je een prachtig uitzicht over de drinkwaterpoelen hebt. We zitten er tot laat, in de schemering komen de meeste dieren drinken. We zien grote groepen buffels, koedoes en weer een prachtige leeuwin. Na een tijdje komt er zelfs een luipaard aangeslopen, dit prachtige schuwe dier hebben we nog niet gezien tijdens al onze bezoeken aan de wildparken in Afrika. Helaas wordt de luipaard na een paar seconden al weggejaagd door een leeuwin, al met al een hele mooie ervaring.
We rijden naar Blantyre, waar we op zoek gaan naar wat aanpassingen om onze nieuwe veren wat hoger te zetten. De voorkant van de auto staat erg laag omdat de veren wat doorgezakt zijn. Bij een metaalbewerkingsbedrijf gerund door Indiase mannen leggen we ons verhaal uit. Ze gaan meteen aan de slag en willen er niet eens geld voor! De auto staat 5 centimeter hoger en het rijdt een stuk makkelijker. We gaan richting Mozambique, onderweg slapen we nog een nachtje bij Mulanje View hotel. De volgende ochtend rijden we dwars door de immense theeplantages in de bergen naar de grens. De grensovergang gaat soepel, stempeltje hier en daar en van de auto wordt het chassisnummer gecheckt. De slagboom gaat open en we rijden Mozambique in!